วัสดุแม่เหล็กถาวร

ภาพรวม:

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์ถาวรหรือที่เรียกว่าแม่เหล็กแข็งเป็นวัสดุแม่เหล็กที่ไม่ใช่โลหะ ในปี 1930 Kato และ Wujing ค้นพบแม่เหล็กถาวรชนิดสปิเนล (MgA12O4) ซึ่งเป็นต้นแบบของเฟอร์ไรต์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน แม่เหล็กเฟอร์ไรต์ส่วนใหญ่ทำ ของ SrO หรือ Bao และ Fe2O3 เป็นวัตถุดิบโดยกระบวนการเซรามิก (ก่อนการเผา การบด การบด การอัด การเผา และการบด) มีลักษณะของวงฮิสเทรีซีสที่กว้าง แรงบีบบังคับสูง และแรงยึดคืนสูง เป็นวัสดุที่มีประโยชน์ใช้สอยชนิดหนึ่งที่สามารถรักษาสภาพแม่เหล็กให้คงที่เมื่อถูกทำให้เป็นแม่เหล็ก ความหนาแน่นของมันคือ 4.8g/cm3 ตามกระบวนการผลิตที่แตกต่างกัน แม่เหล็กเฟอร์ไรต์สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท: การเผาผนึกและพันธะ การเผาผนึกสามารถแบ่งออกเป็นการอัดแบบแห้งและการอัดแบบเปียก และการเชื่อมสามารถแบ่งออกเป็นการอัดขึ้นรูป การบีบอัด และการฉีดขึ้นรูป แม่เหล็กที่อ่อนนุ่ม ยืดหยุ่น และบิดเบี้ยวทำจากผงเฟอร์ไรต์ที่ยึดติดและยางสังเคราะห์ เรียกอีกอย่างว่าแม่เหล็กยาง ขึ้นอยู่กับว่ามีการใช้สนามแม่เหล็กภายนอกหรือไม่ ก็สามารถแบ่งออกเป็นแม่เหล็กถาวรแบบไอโซโทรปิกและแม่เหล็กถาวรแบบแอนไอโซทรอปิก

เปรียบเทียบกับวัสดุแม่เหล็กอื่นๆ

ข้อได้เปรียบ: ราคาต่ำ แหล่งวัตถุดิบที่หลากหลาย ทนต่ออุณหภูมิสูง (สูงถึง 250 ℃) และทนต่อการกัดกร่อน

ข้อเสีย: เมื่อเปรียบเทียบกับผลิตภัณฑ์ NdFeB ปริมาณการคงเหลือจะต่ำมาก นอกจากนี้ เนื่องจากโครงสร้างที่ค่อนข้างหลวมและเปราะบางของวัสดุความหนาแน่นต่ำ วิธีการประมวลผลหลายวิธีจึงถูกจำกัด เช่น การเจาะ การขุด ฯลฯ รูปร่างส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์สามารถกดได้ด้วยแม่พิมพ์เท่านั้น ผลิตภัณฑ์ ความแม่นยำของความทนทานต่ำและต้นทุนแม่พิมพ์สูง

การเคลือบผิว: เนื่องจากทนทานต่อการกัดกร่อนได้ดีเยี่ยม จึงไม่จำเป็นต้องมีการเคลือบผิว